Умари Хайёми Нишопурӣ
(1048–1123)
В
Вақт аст, ки аз сабза ҷаҳон ороянд
Вақте ки тулӯи субҳи азрақ бошад
Вақти саҳар аст, хез, эй мояи ноз
Вақти саҳар аст, хез, эй турфа писар
Г
Гар аз пайи шаҳвату ҳаво хоҳӣ рафт
Гар бар сари Лавҳ буданиҳо будаст
Гар бар фалакам даст будӣ чун Яздон
Гар бода ба кӯҳ бардиҳӣ, рақс кунад
Гар бохирадӣ, ту ҳирсро банда машав
Гар гавҳари тоатат насуфтам ҳаргиз
Гар гул набувад насиби мо хор бас аст
Гар дар бари ман дилбари ёқутлаб аст
Гар даст ба лавҳаи қазо доштаме
Гар даст диҳад зи мағзи гандум ноне
Гар з-он ки ба даст ояд аз май ду мане
Гар кори фалак ба адл санҷида будӣ
Гар май бихӯрӣ, ту бо хирадмандон хӯр
Гар май нахӯрӣ, таъна мазан мастонро
Гар ман гунаҳи рӯйи замин кардастам
Гар ман зи майи муғона мастам, ҳастам
Гар омаданам ба ман будӣ, н-омадаме
Гар рӯйи замин ба ҷумла обод кунӣ
Гар сулҳ наёбам зи фалак, ҷанг инак
Гар ҷинси маро хоса бидонад соқӣ
Гар шодии хештан бад-он медонӣ
Гар шохи бақо зи бехи бахтат руста-ст
Гар шуҳра шавӣ ба шаҳр, шарр-ун-носӣ
Гар як нафасат зи зиндагонӣ гузарад
Гардун зи замин ҳеч гуле барн-орад
Гардун зи саҳоб настаран мерезад
Гардун камаре зи умри фарсудаи мост
Гарчи ғаму ранҷи ман дарозӣ дорад
Гаҳ гашта ниҳон, рӯ ба касе нанмойӣ
Гаҳ шурбати айш соф бошад, гаҳ дурд
Гаҳ-гаҳ дили ман дар ин қафас танг ояд
Гирди дигаре чӣ гуна парвоз кунем
Говест дар осмон номаш Парвин
Гул гуфт, ки ман Юсуфи Мисри чаманам
Гуфтам, ки дигар бодаи гулгун нахӯрам
Гӯянд маро, биҳишт бо ҳур хуш аст
Гӯянд маро, ки май бихӯр камтар аз ин
Гӯянд, биҳишту ҳуриин хоҳад буд
Гӯянд, биҳишту ҳуру Кавсар бошад
Гӯянд, ки дӯзахӣ бувад мардуми маст
Гӯянд, ки моҳи Рамазон гашт падид
Гӯянд, махӯр бода ба Шаъбон, на равост
Гӯянд, махӯр май, ки балокаш бошӣ
Гӯянд, ҳар он касон, ки бопарҳезанд
