Аз рубоиёти Ҳаким Умари Хайём
(Виройиши Абдуҳамид Тағоев)
З-ин даҳр, ки буд муддате манзили мо,
Н-омад ба ҷуз аз балову ғам ҳосили мо.
Афсӯс, ки ҳал нагашт як мушкили мо,
Рафтему ҳазор ҳасрат андар дили мо.
Дигаргунаҳо:
Баргардонҳо:
Мы не надолго в этот мир пришли,
И слезы, скорбь и горе обрели.
Мы наших бед узла не разрешили,
Ушли – и горечь в душах унесли.
(Владимир Державин) |