Хуршед каманди субҳ бар бом афканд

ruboiyot

Аз рубоиёти Ҳаким Умари Хайём
(Виройиши Абдуҳамид Тағоев)

Хуршед каманди субҳ бар бом афканд,
Кайхусрави рӯз бода дар ҷом афканд.
Май хӯр, ки мунодии саҳаргаҳхезон
Овоза зи сеҳри нав дар айём афканд.

Дигаргунаҳо:

Хуршед каманди субҳ бар бом афканд,
Кайхусрави рӯз бода дар ҷом афканд.
Май хӯр, ки мунодии саҳаргаҳхезон,
Овозаи «ишрибу!» дар айём афканд.

Хуршед каманди субҳ бар бом афканд,
Кайхусрави рӯз бода дар ҷом афканд.
Май хӯр, ки муаззини сабӯҳихезон,
Овозаи «ишрибу!» дар айём афканд.

Хуршед каманди субҳ бар бом афканд,
Кайхусрави рӯз муҳра дар ҷом афканд.
Май хӯр, ки нидои ишқ ҳангоми саҳар
Овозаи «ишрибу!» дар айём афканд.

Баргардонҳо:

Глянь! Кровли сеть лучей владыка дня поймал
И, словно царь Хосров, налил вина в бокал.
Пей, ибо возвестил нам всем глашатай утра,
Что ночь уже прошла и новый день настал.

(Осип Румер)

В воздух бросило солнце блистающий утра аркан,
И над шариком в чаше раздумьем Хосров обуян.
Пей вино! Это клики любви во вселенной безмерной
Отзываются откликом: «Пей же, пока ты не пьян».

(Владимир Державин)

Солнце светом плеснуло в окно. Благодать!
Пьяной влаге подобно оно. Благодать!
«Правоверные, пейте! – взывают с мечетей
На заре муэдзины. – Вино – благодать!»

(Герман Плисецкий)

Метнул рассвет на кровли сноп огня
И кинул в кубок шар владыки дня.
Пригубь вино! Звучит в лучах рассвета
Призыв любви, Вселенную пьяня.

(Дм. Седых)

Бо дӯстонатон баҳам бинед: