Май хӯр, ки ба зери гил басе хоҳӣ хуфт

ruboiyot

Аз рубоиёти Ҳаким Умари Хайём
(Виройиши Абдуҳамид Тағоев)

Май хӯр, ки ба зери гил басе хоҳӣ хуфт,
Бе мунису бе ҳарифу бе ҳамдаму ҷуфт.
Зинҳор, ба кас магӯ ту ин рози нуҳуфт:
«Ҳар лолаи пажмурда нахоҳад бишкуфт».

Дигаргунаҳо:

Май хӯр, ки ба зери гил басе хоҳӣ хуфт
Бе мунису бе рафику бе ҳамдаму ҷуфт.
Зинҳор, ба кас магӯ ту ин рози нуҳуфт:
«Ҳар лола, ки пажмурд, нахоҳад бишкуфт».

Май хӯр, ки ба зери гил басе хоҳӣ хуфт
Бе мунису бе ҳарифу бе ҳамдаму ҷуфт.
Зинҳор, ба кас магӯ ту ин рози нуҳуфт:
«Ҳар лола, ки пажмурд, нахоҳад бишукуфт».

Баргардонҳо:

Пей, ибо скоро в прах ты будешь обращен
Без друга, без жены твой долгий будет сон.
Два слова на ухо сейчас тебе шепну я:
«Когда тюльпан увял, расцвесть не может он».

(Олег Румер)

Пей вино, ибо долго проспишь ты в могиле твоей
Без товарищей милых своих и сердечных друзей.
Есть печальная тайна – другим ее не сообщай, –
Что увядший тюльпан не раскроется среди полей.

(Владимир Державин)

Бо дӯстонатон баҳам бинед: