Аз рубоиёти Ҳаким Умари Хайём
(Виройиши Абдуҳамид Тағоев)
Деҳқони қазо басе чу мо кишту дуруд,
Ғам хӯрдани беҳуда намедорад суд.
Пур кун қадаҳи май, ба кафам барнеҳ зуд,
То бозхӯрам, ки буданиҳо ҳама буд.
Дигаргунаҳо:
Деҳқони қазо басе чу мо кишту дуруд,
Ғам хӯрдани беҳуда намедорад суд.
Пур кун қадаҳи май, ба кафам дарнеҳ зуд,
То бозхӯрам, ки буданиҳо ҳама буд.
Ин чархи фалак басе чу мо кишту дуруд,
Ғам хӯрдани беҳуда намедорад суд.
Пур кун қадаҳеву бар кафам барнеҳ зуд,
То боз хӯрам, ки буданиҳо ҳама буд.
Ғам хӯрдани беҳуда куҷо дорад суд?
К-ин чарх ҳазорҳо чу мо кишту дуруд,
Пур кун қадаҳи май, ба кафам барнеҳ зуд,
Бо ёд хӯрам, ки буданиҳо ҳама буд.
Баргардонҳо:
Ах, судьбою-косцом нам подобных ужель мало скошено?
Горевать ли напрасно? Печаль эта на ветер брошена.
Наливай же полнее, дай чашу скорее ‒ я выпью,
Что случиться должно ‒ все случилось, нежданно иль прошено.
(А. Старостин)
Тщетно тужить - не найдешь бесполезней работ,
Сеял и жал поколенья до нас небосвод.
Кубок налей мне скорее! Подай мне его!
Все, что случилось, - давно решено наперед.
(Владимир Державин) |