Аз рубоиёти Ҳаким Умари Хайём
(Виройиши Абдуҳамид Тағоев)
Бо сарвқаде тозатар аз хирмани гул,
Аз даст манеҳ ҷоми маю домани гул.
З-он пеш ки ногаҳ шавад аз боди аҷал,
Пероҳани умри ту чу пероҳани гул.
Дигаргунаҳо:
Бо сарвқаде тозатар аз хирмани гул,
Аз даст манеҳ ҷоми маю домани гул.
З-он пеш, ки ногаҳ шавад аз боди аҷал,
Пероҳани умри мо чу пероҳани гул.
Бо сарвқаде тозатар аз хирмани гул,
Аз даст мадеҳ ҷоми маю домани гул.
З-он пеш, ки ногаҳ шавад аз боди аҷал,
Пероҳани умри ту чу пероҳани гул.
Бо сарвқаде тозатар аз хирмани гул,
Аз даст мадеҳ ҷоми маю домани гул.
З-он пеш, ки ногаҳ шавад аз боди аҷал,
Пероҳани умри мо чу пероҳани гул.
Бо дилбараке тозатар аз хирмани гул,
Аз даст мадеҳ ҷоми маю хирмани гул.
З-он пештарак, ки гардад аз боди аҷал
Пероҳани умри мо чу пероҳани гул.
Баргардонҳо:
В одной руке цветы, в другой - бокал бессменный,
Пируй с возлюбленной, забыв о всей вселенной,
Покуда смерти смерч вдруг не сорвет с тебя,
Как с розы лепестки, сорочку жизни бренной.
(Осип Румер)
Ты жив, здоров, беспечен, пей пока
С красавицей, как роза цветника,
Покамест не сорвет дыханье смерти
Твой краткий миг подобьем лепестка.
(Владимир Державин)
С той, чей стан - кипарис, а уста - словно лал,
В сад любви удались и наполни бокал,
Пока рок неминуемый, волк ненасытный,
Эту плоть, как рубашку, с тебя не сорвал!
(Герман Плисецкий) |