Эй чархи фалак, харобӣ аз кинаи туст

ruboiyot

Аз рубоиёти Ҳаким Умари Хайём
(Виройиши Абдуҳамид Тағоев)

Эй чархи фалак, харобӣ аз кинаи туст,
Бедодгарӣ шеваи деринаи туст.
Эй хок, агар синаи ту бишкофанд,
Бас гавҳари пурбаҳо, ки дар синаи туст.

Дигаргунаҳо:

Эй чархи фалак, харобӣ аз кинаи туст,
Бедодгарӣ шеваи деринаи туст.
Эй хок, агар синаи ту бишкофанд,
Бас гавҳари қимате, ки дар синаи туст.

Эй чарх, ҳама харобӣ аз кинаи туст,
Бедодгарӣ шеваи деринаи туст.
В-эй хок, агар синаи ту бишкофанд,
Бас гавҳари қимате, ки дар синаи туст.

Эй чарх, ҳама харобӣ аз кинаи туст,
Бедодгарӣ шеваи деринаи туст.
В-эй хок, агар синаи ту бишкофанд,
Бас гавҳари пурбаҳо, ки дар синаи туст.

Баргардонҳо:

Небесный круг, ты - наш извечный супостат!
Нас обездоливать, нас истязать ты рад.
Где б ни копнуть, земля, в твоих глубинах, - всюду
Лежит захваченный у нас бесценный клад.

(Осип Румер)

Небосвод! Лишь от злобы твоей наши беды идут.
От тебя справедливости мудрые люди не ждут.
О земля! Если взрыть глубину твоей груди холодной,
Сколько там драгоценных алмазов и лалов найдут?

(Владимир Державин)

Нет на свете тиранов злобней, и жадней,
Чем земля и жестокое небо над ней.
Распороть бы земле ненасытное брюхо:
Сколько в нем засверкает бесценных камней!

(Герман Плисецкий)

Ты жалости не знаешь, рок постылый!
От века источаешь злую силу.
Рассечь бы землю - станет видно вдруг,
Алмазов сколько в ней нашло могилу.

(Цицилия Бану)

Бо дӯстонатон баҳам бинед: