Аз дафтари ишқ мекушудам фоле

ruboiyot

Аз рубоиёти Ҳаким Умари Хайём
(Виройиши Абдуҳамид Тағоев)

Аз дафтари ишқ мекушудам фоле,
Ногоҳ зи сӯзи сина соҳибҳоле
Мегуфт: «Хушо касе, ки дар хонаи ӯ
Ёрест чу моҳе ба шабе чун соле».

Дигаргунаҳо:

Аз дафтари умр баркушудам фоле,
Ногоҳ зи сӯзи сина соҳибҳоле
Баргуфт: «Хуш он касе, ки андар бари ӯ
Ёрест чу моҳе ба шабе чун соле».

Аз дафтари умр баргирифтам фоле,
Ногоҳ зи сӯзи сина соҳибҳоле
Мегуфт: «Хушо, касе, ки андар бари ӯ
Ёрест чу моҳеву шабе чун соле».

Баргардонҳо:

По книге бытия гадал я о судьбе.
Мудрец, скрывая скорбь душевную в себе,
Сказал: «С тобой – луна в ночи, как месяц, долгой.
Блаженствуй с ней! Чего еще искать тебе?»

(Владимир Державин)

Я над книгою жизни упрямо гадал,
Вдруг с сердечною болью мудрец мне сказал:
«Нет прекрасней блаженства - забыться в объятьях
Луноликой красы, чьи уста, словно лал».

(Николай Стрижков)

Бо дӯстонатон баҳам бинед: