Аз рубоиёти Ҳаким Умари Хайём
(Виройиши Абдуҳамид Тағоев)
Онро, ки вуқуф аст бар аҳволи ҷаҳон,
Шодиву ғаму ранҷ бар ӯ шуд яксон.
Чун неку бади ҷаҳон ба сар хоҳад шуд,
Хоҳӣ ту ба дард бошу хоҳӣ дармон.
Дигаргунаҳо:
Онро, ки вуқуф аст бар аҳволи ҷаҳон,
Шодиву ғами ҷаҳон бар ӯ шуд яксон.
Чун неку бади ҷаҳон ба сар хоҳад шуд,
Хоҳӣ ҳама дард бошу хоҳӣ дармон.
Онро, ки вуқуф аст бар асрори ҷаҳон,
Шодиву ғаму ранҷ бар ӯ шуд яксон.
Чун неку бади ҷаҳон ба сар хоҳад шуд,
Хоҳӣ ҳама дард бошу хоҳӣ дармон.
Баргардонҳо:
Кто сведущ глубоко в делах земного царства,
Тому одно ‒ печаль, и радость, и мытарства.
Не вечны, милый друг, добро и зло вселенной,
На свете все ‒ болезнь, на свете все ‒ лекарство.
(А. Старостин)
Для того, кто за внешностью видит нутро,
Зло с добром - словно золото и серебро.
Ибо то и другое - дается на время.
Ибо кончатся скоро и зло, и добро.
(Герман Плисецкий) |