Мову маю маъшуқ дар ин кунҷи хароб

ruboiyot

Аз рубоиёти Ҳаким Умари Хайём
(Виройиши Абдуҳамид Тағоев)

Мову маю маъшуқ дар ин кунҷи хароб,
Фориғ зи умеди рафтану бими азоб,
Ҷону дилу ҷому ҷома дар раҳни шароб,
Озод зи хоку боду аз оташу об.

Дигаргунаҳо:

Мову маю маъшуқ дар ин кунҷи хароб,
Фориғ зи умеди рафтану бими азоб,
Ҷону тану ҷому ҷома дар раҳни шароб,
Озод зи хоку боду аз оташу об.

Мову маю маъшуқ дар ин кунҷи хароб,
Ҷону дилу ҷому ҷома дар раҳни шароб,
Фориғ зи умеди раҳмату бими азоб,
Озод зи хоку боду аз оташу об.

Моему маю мутрибу ин кунҷи хароб,
Ҷону дилу ҷому ҷома пурдурди шароб,
Фориғ зи умеди раҳмату бими азоб,
Осуда зи боду хоку аз оташу об.

Баргардонҳо:

Снеся в кабак одежды, мы бражничаем в нем,
Теряя и надежды, и страх пред Судным днем,
Тела, сердца и души вознесены вином,
Над воздухом, землёю, водою и огнем.

(Л. В. Некора)

Средь глухих трущоб, с хмельным напитком и с красавицей, душе угодной,
Душу, чашу, платье заложил я за вино ‒ напиток благородный:
Милости не жду и адской муки не страшусь, простясь с тоской бесплодной,
Я ушел от праха и от ветра, от огня и от воды свободный.

(Переводчик А. Старостин)

Я с вином и возлюбленной позабыл и нужду и труды,
Я не жду милосердия, до судилища нет мне нужды.
Отдал душу и сердце я и одежду в залог за вино, -
Я свободен от воздуха, от земли, и огня и воды.

(Владимир Державин)

Бо дӯстонатон баҳам бинед: