Ҷомест, ки ақл офарин мезанадаш

ruboiyot

Аз рубоиёти Ҳаким Умари Хайём
(Виройиши Абдуҳамид Тағоев)

Ҷомест, ки ақл офарин мезанадаш,
Сад бӯса зи меҳр бар ҷабин мезанадаш.
Ин кӯзагари даҳр чунин ҷоми латиф
Месозаду боз бар замин мезанадаш.

Дигаргунаҳо:

Ҷомест, ки ақл офарин мезанадаш,
Сад бӯса зи меҳр бар ҷабин мезанадаш.
В-ин кӯзагари даҳр чунин ҷоми латиф,
Месозаду боз бар замин мезанадаш.

Баргардонҳо:

Этой чаше ясный разум похвалы поет,
В лоб ее целует нежно беспечальный рот;
А гончар-судьба, такую чашу-красоту
Сотворив, ее о землю вскоре разобьет.

(А. Старостин)

Этой чаше рассудок хвалу воздает.
С ней влюбленный целуется ночь напролет.
А безумный гончар столь изящную чащу
Создает - и об землю без жалости бьет!

(Герман Плисецкий)

Бо дӯстонатон баҳам бинед: