Ин чарх чу тосест нагун афтода

ruboiyot

Аз рубоиёти Ҳаким Умари Хайём
(Виройиши Абдуҳамид Тағоев)

Ин чарх чу тосест нагун афтода,
Дар вай ҳама зиракон забун афтода.
Дар дӯстии шишаву соғар нигаред,
Лаб бар лабу дар миёна хун афтода.

Дигаргунаҳо:

Ин пояи чарх бин, нагун уфтода,
Дар вай ҳама зиракон забун уфтода.
Дар дӯстии шишаву соғар нигаред,
Лаб бар лабу дар миёна хун уфтода.

Баргардонҳо:

Как чаша, опрокинут над нами небосвод,
Он все живое давит и разум наш гнетет.
А посмотри, как нежно слились, уста к устам,
В лобзанье чаша с кубком, хоть кровь и там течет.

(Л. В. Некора)

Над землей небосвод наклоняется вновь,
Как над чашей кувшин. Между ними любовь.
Только хлещет на землю не кровь винограда,
А сынов человеческих алая кровь.

(Герман Плисецкий)

Бо дӯстонатон баҳам бинед: