Эй кӯзагаро, бикӯш, агар ҳушёрӣ

ruboiyot

Аз рубоиёти Ҳаким Умари Хайём
(Виройиши Абдуҳамид Тағоев)

Эй кӯзагаро, бикӯш, агар ҳушёрӣ,
То чанд кунӣ ба гили одам хорӣ?
Ангушти Фаридуну кафи Кайхусрав
Бар чарх ниҳодаӣ, чӣ мепиндорӣ?

Дигаргунаҳо:

Ҳон, кӯзагаро, ба пой агар ҳушёрӣ,
То чанд кунӣ ба гили одам хорӣ?
Ангушти Фаридуну кафи Кайхусрав
Бар чарх ниҳодаӣ, чӣ мепиндорӣ?

Ҳон, кӯзагар, оҳиста, агар ҳушёрӣ,
То чанд кунӣ ба гили одам хорӣ?
Ангушти Фаридуну кафи Кайхусрав
Бар чарх ниҳодаӣ, чӣ мепиндорӣ?

Баргардонҳо:

Гончар, касайся глины осторожно.
Ты прах царей умерших мнешь безбожно:
Перст Фаридуна, сердце Кей-Хосрова
Забил в колодку! Разве это можно?

(Владимир Державин)

Эй, гончар! И доколе ты будешь, злодей,
Издеваться над глиной, над прахом людей?
Ты, я вижу, ладонь самого Фаридуна
Положил в колесо. Ты - безумец, ей-ей!

(Герман Плисецкий)

Бо дӯстонатон баҳам бинед: